رفيق، اهل دل و يار محرمي دارم

بساط باده و عشق فراهمي دارم

کنار جوي، چشمان شسته را نمي خواهم

که جوي اشکي و مژگان پر نمي دارم

گذشتم از سر عالم، کسي چه مي داند

که من، به گوشه ي خلوت چه عالمي دارم

تو من ندار و غم هم نداري، اما من

خوشم از اينکه، نويي دارم و غمي دارم

چو حلقه، بازو من تنگ گرد پيکر توست

حسود جان بسپارد، که يار ، مرحمي دارد

به سر بلندي خود واقفم ز پستي نيست

به پشت خويش اگر چون فلک خمي دارم

ز سيل کينه، دشمن چه غم خورم اي دوست؟

که همچو کوهم وبنيان محکمي دارم

مجيد