ديرگاهي است در اين تنهايي...

رنگ خاموشي در طرح لب است...

بانگي از دور مرا مي خواند...

ليک پاهايم در قير شب است...

رخنه اي نيست در اين تاريکي...

در و ديوار به هم پيوسته...

سايه اي لغزد اگر روي زمين...

نقش وهمي است ز بندي رسته...

نفس آدم ها سر به سر افسرده است...

روزگاري است در اين گوشه ي پژمرده ي هوا...

هر نشاني مرده است